یکی از صیفی جاتی که در فصل تابستان به وفور دیده می شود و دارای خواص درمانی زیاد و ارزش غذایی بالا است، کدو سبز یا همان کدو خورشتی است. کدو سبز بیش از ده هزار سال سابقه کشت دارد و این صیفی بومی آمریکای جنوبی است. کدو همانند خیار از تیره کدوییان است و به صورت معمول حاوی 94 درصد آب، 3 درصد کربوهیدرات و 1 درصد پروتئین است. کدو سبز یکی از موثرترین خوراکی ها در پیشگیری از سرطان، حمله قلبی و سکته مغزی است. یکی از نکات قابل توجه در مورد کدو مناسب بودن آن برای رژیم های غذایی است که فرد بیم چاق شدن دارد، چرا که کالری بسیار کمی دارد. این متن در خصوص ویژگی های مهم کدو که بر نگهداری آن موثر است، صحبت خواهد کرد و شرایط بهینه نگهداری کدو را به منظور افزایش زمان ماندگاری آن بر خواهد شمرد.

کدو می تواند در مرحله نابالغ و در اندازه های دلخواه، قبل از اینکه دانه ها بزرگ و سخت شوند، برداشت شود. معمولا کدوهای با اندازه کوچک طعم شیرین و مطبوعی دارند. شکل یکنواخت، بافت داخلی مستحکم، پوست براق و سالم، نداشتن کبودی، خراش و سوراخ شدگی نشانه های یک کدوی با کیفیت است. اگر از معیارهای کیفی کدو بگذریم، به شرایط و مهمترین نکات قابل توجه برای نگهداری بهتر آن می رسیم. کدو یکی از حساس ترین صیفی ها در نگهداری است و باید بسیار مراقب تغییر شرایط نگهداری آن بود.

درجه حرارت مطلوب برای ماندگاری طولانی مدت کدو 5-10 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 95 درصد برای این نگهداری این محصول مناسب است. اگر کدو برای مدت زمان طولانی تر از 3 الی 4 روز در معرض دمای کمتر از 5 درجه سانتیگراد قرار گیرد، آسیب های سرمازدگی می تواند منجر به تغییر رنگ محصول به قهوه ای و فاسد شدن آن شود. به صورت کلی مدت زمان ماندگاری کدو کمتر از 10 روز است و در صورت نگهداری طولانی، خشک و زرد شدن محصول شایع است. نکته دیگری که در حین نگهداری کدو بایستی به آن دقت کرد، حساسیت این محصول به وجود گاز اتیلن است. وجود اتیلن در فضای نگهداری کدو می تواند به سرعت این محصول را زرد کند.

در نهایت به منظور دستیابی به حداکثر زمان نگهداری کدو، بایستی از بسته بندی های اتمسفر تعادلی یا EMAP (Equilibrium Modified Atmosphere Packaging) استفاده کرد. این بسته بندی ها به صورت خاص برای نگهداری کدو طراحی می شوند و پس از گذشت مدت کوتاهی از قرار دادن محصول در آن، غلظت گازهای موجود در بسته بندی به مقادیری می رسد که مدت زمان ماندگاری کدو را به بیشترین مقدار ممکن افزایش می دهد. کنترل یا اصلاح محیط ذخیره سازی و حمل و نقل، در حفظ کیفیت کدوهای تابستانه موثر و به صرفه هستند. مقدار کم اکسیژن (3-5%)، باعث ایجاد تاخیر چند روزه در زرد شدن گونه های سبز تیره و فاسد شدن آن ها می شود. کدو سبز تحمل بالایی در جذب دی اکسید کربن (کمتر یا مساوی با 10%) دارد، اما وجود این گاز عمر ذخیره سازی آن را کاهش می دهد. افزایش گاز کربن دی اکسید در محیط ذخیره سازی کدو ( بیشتر یا مساوی %5) باعث کاهش حساسیت آن نسبت به سرما می شود.